HARP in Tokyo, Japan: NIEUWSBRIEF 6, DE LAATSTE? (vrijdag 16 april 2010)

Vandaag onze laatste volle dag in Japan. Morgen, zaterdag zullen we om 13.30 uur Japanse tijd, weer terugvliegen. Maar waarschijnlijk hebben jullie het al op het nieuws gezien, het Europese luchtruim is helemaal gesloten vanwege aswolk van de vulkaanuitbarsting op IJsland. Het kan dus zijn dat we ons verblijf noodgedwongen moeten verlengen.

Het was gisteren een regenachtige en koude dag, net als vandaag, dus perfect voor een bezoek aan het museum. Het Edo-Tokio museum, in het stadsdeel Sumida-ku, is de ideale plaats om meer te weten te komen over de geschiedenis en cultuur van Tokio. Op de meer dan 30.000 vierkante meter zijn er heel wat miniaturen en grotere schaalmodellen te bewonderen die tot in de kleinste details zijn uitgewerkt. Het museum werd geopend in 1993. Er liggen ook verschillende Nederlandstalige boeken tentoongesteld, zoals een over Aardrijkskunde. Bij binnenkomst loopt de museumbezoeker over een levensgrote replica van de Nihonbashi, lettelijk de Japanbrug uit de Edo-periode. Vervolgens is de oorlogsuitrusting van Tokugawa Ieyasu te bewonderen, de aanrichter van de Edo-periode, met een uitvoerige uitleg over hoe deze periode tot stand is gekomen. Vele schaalmodellen van gebouwen uit e Edo-periode zijn te zien en een verdieping lager levensgrote replica's. Uitvoerig laat men zien hoe Tokyo zich moderniseerde, bijvoorbeeld met geanimeerde replica's van gebouwen uit de Meiji periode. De geschiedenis van de stad in oorlogstijd en de grote Kanto aardbeving van 1923, worden eveneens uitvoerig belicht. De moeite van het bezoek meer dan waard.

Daarna naar Kappabashi Street. Een heel aparte winkelstraat tussen Ueno en Asakusa met aan weerszijden van de straat tientallen winkels met alle benodigdheden voor restaurants, met uitzondering van versproducten. Gespecialiseerde winkels met stoelen, tafels, decoratiematerialen, ovens, potten en pannen, bestek, keukenmessen, eetstokjes enz. En een paar winkels met schitterend gemaakte plastic gerechten, zelfs een glas Heineken met twee vingers schuim ontbrak niet! Want bijna ieder restaurant heeft wel een uitstalraam waarin al hun gerechten tentoongesteld staan, je hoeft alleen maar aan te wijzen wat je wilt eten.

Zoals al in een eerder bericht vermeld doen de Japanners alles met hun mobieltje. Het apparaat ligt bijna constant uitgeklapt in hun hand, waarmee dan vooral gemaild, geïnternet en gegamed wordt. Dat heeft wel als nadeel dat de accu sneller leeg is en een stopcontact voor de oplader is er niet in de trein of op straat. Maar geen nood, iedere ‘convenience store’ heeft een breed scala aan noodaccu’s klaarliggen, die overigens op ieder mobieltje passen, behalve op de I-phone. Dus je ziet geregeld iemand in de trein of metro in zijn tas duiken, de noodaccu eruit halen om achterop zijn mobieltje te klikken.
Deze convenience stores zijn op bijna iedere straathoek te vinden en dragen namen zoals 7Eleven (de grootste), Lawson, FamilyMart of Daily Yamazaki. Het zijn kleine winkels, ze hebben een beperkt maar toch vrij breed assortiment en bieden tevens een groot scala aan diensten. Zo kun je er je rekeningen betalen, pakketjes laten versturen, geld pinnen, post versturen en de noodzakelijkste boodschappen inslaan, maar ook een eenvoudige warme maaltijd meenemen. En… 24 uur per dag, 7 dagen in de week.

Hoe het slapen is gegaan?
Wij slapen hoofdzakelijk op zijn Japans, dus niet in een gewoon bed, uitgezonderd de trip naar Okinawa. In de slaapkamer liggen als vloerbedekking tatamimatten op de vloer. De grootte van een woning word trouwens door het aantal tatamimatten dat in de kamers ligt aangeven. Op de tatamimat ligt de futon. Dat is een set beddengoed die bestaat uit een dunne matras ‘shikibuton’, en een soort donsdeken de 'kakebuton' die in een speciale hoes 'shikifu' zit. Drie nachten hadden we last van onze (heup)botten, maar daarna hebben we geslapen als een roos. Een nadeel is er wel dat in veel traditionele Japanse huizen geen stoelen zijn. Dus eten op de grond, zittend of staand aankleden en als je dat niet gewend bent is dat knap lastig.
Misschien wel tot morgen..

Hans & Anita